Otavalo - Banos

Het is hoogst tijd voor een nieuwe update! Heb de afgelopen tijd geen goede connectie met het internet gehad, vandaar dat ik er niet aan toe gekomen ben een verslag te typen! Ik ben vandaag in het stadje dichtbij het hostel ‘in the middle of nowhere’ waar ik nu verblijf, waar internetcafes zijn! Helaas heb ik niet erg veel tijd – dus is het waarschijnlijk niet mogelijk om een complete up-to-date verslag te schrijven. De rest komt later!

Een aantal weken geleden schreef ik mijn laatste verslag vanuit Otavalo. Zoals velen van jullie weten is 1 van mijn motto’s; ‘plannen zijn er om veranderd te worden..’, dat wil zeggen dat wisselen van plan mij niet vreemd is. Zo ook in Otavalo. Zoals ik in mijn vorige verslag schreef was mijn plan om een Spaans cursus te doen in het rustige stadje.. Otavalo staat bekend om zijn zaterdagmarkt; waar Ecuadorianen en toeristen voor naar de stad komen. Zaterdag is het hoogtepunt in Otavalo. Op de vrijdag voor deze markt bekroop mij het gevoel “misschien is dit stadje toch iets té saai…”
Ik trok veel op met Sil (het Argentijnse meisje), en merkte dat mijn Spaans daardoor al een stuk vooruit ging.. Sil en ik ontmoette op onze 2e dag een Zwitsers meisje, met wie we die avond uiteten gingen. Beiden zouden zij na de markt op zaterdag vertrekken, Sil naar Quito en Illona naar Banos. Ik besloot met Ilona verder tereizen, wat betekende dat ik op zaterdagmiddag zou vertrekken!
Zoals ik al zei is de markt van Otavalo een welbekende – beter gezegd de bekendste – markt in Ecuador. Voornamelijk gedreven door de dierenmarkt. Met zn drieen (Sil, Illona en ik) trokken we ero m 7.00 uur op uit om de drukte te ontlopen en zoveel mogelijk van de markt te kunnen zien. Ook Wilde we optijd vertrekken aangezien ‘s nachts reizen wordt afgeraden in Ecuador.

De markt was een ervaring om mee te maken – vrouwen in typische klederdracht die eten, kleding en andere dingen verkochten. En daarnaast natuurlijk de dierenmarkt! Op de dierenmarkt, je raad het al, verkochten ze dieren: koeien, ezels, kuikens, katten, honden, varkens, schapen.. You name it.. En voor prijzen die ik niet verwachtte.. Een kalf voor 12 dollar..

Enfin, om 11.00 zaten we in de bus opweg naar Banos. Helaas geen directe bus: Otavalo – Quito – Ambato – Banos. Van Otavlo naar Quito ging verassend soepel. Van Quito naar Ambato minder; we konden de bus niet vinden. We kregen de volgende beschrijving toen we het ticket kochten; de bus vertrekt voor het restaurant.. Omdat hij zo specifiek zei ‘het’ restaurant, gingen er vanuit dat er maar 1 restaurant was (oke, misschien hadden we het meteen moeten checken). Wat resulteerde in het feit dat we de bus (5 minuten voor vertrek) niet konden vinden. Gelukkig zijn de Ecuadorianen meer dan welwillend 2 blonde meisjes een dienst te verlenen: na een sprintje met de backpack op de rug hebben we de bus op een minuut gehaald. Maar goed ook, want toen we in Ambato aankwamen hebben we met geluk de laatste bus naar Banos gehaald. 10 uur later, om 21.00 checkten wij in in ons hostel in Banos. Nadat we een aantal dagen in het niet al te bruisende Otavalo waren geweest, hadden we beiden wel zin in een wat levenderige avond. We ontmoetten een groep Spaans sprekende jongens (uit Colombia, Argentinie, Chili en Ecuador) met wie we die avond op stap zijn gegaan. Het was hier waar de beste (kidding) versiertruc ever werd uitgeprobeerd… Meneer (geen flauw idee hoe de man heet) uit Equador die bij mij – zoals elke Equadoriaan – tot aan mijn schouwders kwam wilde een gesprek met mij aanknopen. Toen ik hem vertelde dat mijn Spaans niet perfect is, fluisterde hij (ja, mijn oor zit vrijwel op de perfecte hoogte) dat hij een oplossing had. Volgens hem moest ik mij in m’n tong laten bijten door een Ecuadoriaan zodat mijn Spaans de dag erna, als ik wakker zou worden, perfect zou zijn. Nice try…

Banos staat bekend om zijn vele (avontuurlijke) outdoor activiteiten, zoals rafting, canyoping, kanying, paardrijden en nog heel wat andere activiteiten. Daarnaast is Banos omgeven door een aantal watervallen en door een actieve vulkaan. Dit is de vulkaan die een aantal weken daarvoor mijn plannen in de war schopte (http://www.youtube.com/watch?v=aIK-Hhe6xPo). Op onze eerste dag besloten we naar ‘Casa del Arbol’ te gaan *een boomhut met een enorme schommel). Ons werdverteld dat er voor ‘de panderia’ (soort van bakker), een bus zou vertrekken. Toen we bij de desbetreffende panderia aankwamen was het verdacht rustig: 1 ander Koppel stond op de bus te wachten. Tijdens het wachten ontmoetten we 3 jongens *Canada en Engeland, die bij ons aan wilden sluiten naar casa del arbol. Aangezien de bus niet kwam, besloten we in een geimporoviseerde taxi de berg op te gaan. Lees: met zn allen in de laadbak.. Het liedje ‘bumpy ride’ was zeer toepasselijk..

Toen we aankwamen bij boomhut (een redelijk gammel huisje waar je met max. 3 mensen in mag) en ‘the swing at the end of the world’ besloten we meteen de boomhut in te gaan! En ja hoor, eenmaal in de boomhut begon het huis mega hard the schudden, met wat gerommel op de achtergrond zagen we dat de vulkaan had besloten net op Dat moment te ontploffen. Weliswaar niet zo’n enorme ontploffing als op het youtube filmpje, maar genoeg voor een maand aan adrenaline. Een erg spannende, maar super gave ervaring!!

De volgende dag stonden de watervallen op de planning. Bij de agency waar we onze mountainbikes hadden gehuurd warden we ingelicht over de afstand en de tijden van deze trip. De trip zo voornamelijk bestaan uit afdalen! Blijkbaar waren we zo snel, dat we de waterval op 17 km afstand, al na de helft van de ‘normale’ tijd hadden bereikt. Na de waterval gezien te hebben en goed te hebben geluncht besloten we de 17 km terug, die ieder ander persoon met de bus deed, gewoon even met de fiets te doen…
Dat heb ik geweten. Hoewel ik geen vreemde ben op het gebied van fietsen viel 17 km, waarvan ongeveer 80% in de eerste versnelling, me toch vrij zwaar op mn dak..Van het moment dat we de fietsen inleverden, tot ongeveer een dag later ging ik door het leven als een penguin: belachelijke spierpijn.

Ilona en ik hadden een plan gemaakt, de volgende bestemming zou de kust worden..

Helaas moet ik nu gaan om de laatste bus te halen naar het hostel in de middle of nowhere te gaan (klinkt negatief, maar dat is het absoluut niet.. Integendeel, ik ben daar nu al een week). Zodra ik de mogelijkheid heb zal ik verder updaten!